Tijdens het surfen op internet kwam ik deze uitspraak van Benjamin Franklin tegen.

http://emilysquotes.com/tell-me-and-i-forget-teach-me-and-i-may-remember-involve-me-and-i-learn/

Hier zit volgens mij inderdaad een hele grote waarheid in. Er zijn een heleboel dingen die ik als kind heb geleerd en die ik terug vergeten ben. Maar een groot deel van mijn algemene kennis is er al sinds mijn kindertijd. Gedurende de opleiding heb ik gemerkt dat ik mij nog veel dingen herinner en stilaan komen er ook heel wat zaken terug boven.

Ik kon vroeger uren zitten luisteren naar mijn opa. Hij nam me mee in zijn, voor mij toen heel erg grote, tuin en toonde mij allerlei zaken over de natuur. Hij liet me dingen ontdekken en deze ben ik nooit vergeten.
In het 4de en 5de leerjaar zat ik bij een meester die de kinderen heel erg betrok in de les. Dat zijn dan ook de schooljaren die mij het meeste bijgebleven zijn. Als er zaken waren waarover een leerling heel veel wist, mocht hij de taak van meester eventjes overnemen en het uitleggen aan de klas.

Tijdens de lessen wero gingen we naar buiten. Ook al ben ik geen lagere schoolkind meer, maar student. De zaken die we daar hebben gezien, zullen ook veel beter blijven hangen, dan zaken die in de klas worden verteld.

Tijdens het maken van de opdracht over onderwijs van pedagogie kon ik mijn mening natuurlijk niet bij alles aansluiten over methodescholen. Maar er kan inderdaad zoveel uit de kinderen zelf komen. Interactie zowel tussen de leerkracht en de leerlingen als tussen de leerlingen onderling en het zelf laten onderzoeken van onderwerpen is zo belangrijk. Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten.